اول ماه مه روز جهاني كارگر، روز رزم مشترك همه‌ی كارگران و رنجبران و استثمارشوندگان جهان است؛ اين روز فرصتي است تا يك بار ديگر صف واحد طبقاتي را عليه سود پرستان ستمگر تشكيل دهيم و صداي رساي طبقه‌ی كارگر را به گوش جهانيان برسانيم كه : «ما كارگران و زحمتكشان بازوي پر توان و تعیین‌کننده‌ی مسير تاريخ آینده‌ی جهانيم و بيداد را به هر طريق ممكن به باد فنا خواهيم سپرد و دوش‌به‌دوش زنان و مردان كارگرِ همه‌ی كشورهاي جهان ، روند فاسد و روبه‌زوال نظم سرمایه‌داري را كه عامل همه‌ی بحران هاي انساني و اجتماعي است ،سد خواهيم كرد؛ تا ديگر هيچ مادري براي سير كردن فرزند خود مجبور به تن فروشي نشود و هيچ پدري براي درمان فرزند بيمار خود به التماس زار نزند و هيچ كودكي براي سير كردن خود سطل زباله را زير و رو نكند و هيچ كجاي طبيعت قرباني سود اقليت شکم‌باره و سیری‌ناپذیر نگردد.»
كارگران و زحمتكشان ايران نيز بيش از یک قرن است كه همگام و دوشادوش همه‌ی رنجبران جهان عليه بيداد طبقه‌ی سرمایه‌دار و نظم سرمایه‌داري مبارزه می‌کنند.در مبارزه‌ی بی‌امان با این نظام به‌غایت مرتجع و سركوب گر پيروزي هاي بزرگي نيز به‌دست آورده و از شکست‌ها نيز تجربه‌های گران‌بهایی كسب کرده‌اند كه در مبارزه‌ی آتي چراغ راهشان خواهد بود. درك بحران هاي ساختار نظم مسلط بر جهان كه همه‌ی اركانش با خون ستم ديدگان و استثمارشوندگان رنگين شده چندان دشوار نيست. اين ساختار كه تا كنون به كام اقليت يك درصدي سرمایه‌داري بوده با تکانه‌های بحران هاي جدي آماده‌ی فروریزی است. وحدت طبقاتي و همگامي با زحمتكشان جهان ، سازمان پذيري و تشكل ، جدی‌ترین سلاح ما عليه اين بيداد طبقاتي است با اين سلاح است كه می‌توان و بايد اين ساختار مبتني بر سود يك درصدی‌ها را در جهان و ايران به چالش كشيد. فعالان و مدافعان حقوق كارگر در پي آن‌اند كه با درك شرايط و توازن قواي طبقاتي خواسته‌های كارگران و زحمتكشان ايران را در اين رزم طبقاتي اعلام كنند و از همه‌ی باورمندان به برابري و رفع ستم طبقاتي می‌خواهند كه با حمايت از اين مبارزه به تعميق آن ياري رسانند.
مبرم‌ترین اين خواسته‌ها عبارت‌اند از :
1 – پرداخت فوري حقوق و دستمزد معوق كارگران شاغل در همه‌ی بخش هاي اقتصاد اعم از بخش خصوصي و غيرخصوصي و تعيين حداقل دستمزد بر اساس بالاترین استانداردهای زندگی بشر امروز و با نظارت فعال تشكل هاي مستقل كارگري.
2 – تأمین مسكن مناسب براي همه‌ی حقوق‌بگیران و تأمین كار براي همه‌ی بيكاران و همگاني كردن استفاده از مقرري بیمه‌ی بيكاري براي همه‌ی بيكاران
3- واگذاري سازمان تأمین اجتماعي به صاحبان واقعي آن و اداره‌ی آن توسط نمايندگان واقعي كارگران
4- بيمه كردن همه‌ی شاغلان و بيكاران و كنترل و نظارت تشكل هاي صنفي كارگران بر صحت اجراي آن و پرداخت حق بیمه‌ی كارگران توسط كارفرمايان
5- برچيدن بساط نظاميان و عناصر امنيتي از واحدهاي توليدي و مؤسسات اقتصادي و کارگاه‌ها و به رسميت شناختن تشكل هاي كارگري و هرگونه اعتراض كارگران براي احقاق حق خود
6- حذف برنامه‌ی اصلاح قانون كار از دستور كار مجلس و دولت
7- لغو مصوبه‌ی خارج كردن کارگاه‌های زير 10 نفر از شمول قانون كار
8- رفع محدوديت از سنديكاها ، اتحادیه‌های كارگري و هرگونه تشكل و مراسم كارگري به‌ویژه قانوني كردن تعطيلي روز جهاني كارگر به‌عنوان روز مبارزه‌ی كارگران عليه ستم طبقاتي
9-الزام كارفرمايان به پرداخت دستمزد برابر در مقابل كار برابر و رفع هر گونه تبعيض در محيط كار اعم از تبعيض جنسيتي ، تابعيتي ، قوميتی ، عقيدتي و…
10- حمايت از خانواده‌های نيازمند و جلوگيري از كار كودكان زير 18 سال
11- كنترل کارگاه‌ها و همه‌ی محيط هاي كار در
زمینه‌ی رعايت بهداشت، ايمني كار و حمايت از جان كارگران در برابر سود كارفرمايان
12- برخورداري تمامي بازنشستگان و مستمری‌بگیران از يك زندگي مرفه و بدون دغدغه‌ی اقتصادي و رفع هرگونه تبعيض در پرداخت مستمري بازنشستگان و بهره‌مندی آنان از تأمین اجتماعی و خدمات درمانی
13- آزادي حق اعتصاب براي كارگران و زحمتكشان به‌عنوان سلاح برنده عليه بيداد كارفرمايان صاحب قدرت
14- قطع سركوب اعتراضات کارگری و مردمی، لغو مجازات اعدام ، آزادی فوری و بی‌قیدوشرط زندانيان كارگري و ديگر فعالان اجتماعي از زندان و توقف فوری پیگرد های قضایی علیه آنان و بر چیده شدن فضای امنیتی موجود در جامعه
15- حذف قراردادهاي موقت و سفيد امضا و به رسميت شناختن قراردادهاي جمعي با نظارت و مديريت تشكل هاي مستقل كارگري
16– واگذاري بنگاه‌های اقتصادي خصوصي شده به كارگران شاغل در همان واحد اقتصادي و جلوگيري از غارت اين واحدها توسط مديران حريص، آزمند و بی‌کفایتی كه اين واحدها را تا آستانه‌ی تعطيلي و ورشكستگي کشانده‌اند.
17 – آزادي بيان و قلم و هر گونه تشكل براي كارگران و فعالان اجتماعي بدون محدوديت
18 – رفع قوانين تبعیض‌آمیز و محدوديت اشتغال و تحصيل براي زنان ، كارگران غير ايراني ،اقليت هاي قوميتی و عقيدتي و…
19 – حذف هزینه‌های آموزش‌وپرورش ، آموزش عالي و مهارت‌آموزی در سطح كشور و نيز حذف هزینه‌های درمان تمام حقوق‌بگیران و بيكاران و خانواده هاشان در تمام بیمارستان‌ها
20 – لغو جهت‌گیری هاي اقتصادي مبتني بر توصیه‌ی نهاد هاي اقتصاد امپرياليستي – بانك جهاني ، صندوق بین‌المللی پول و سازمان تجارت جهاني– و رفع محروميت عمومي ناشي از اين سیاست‌ها كه تا كنون قرباني هاي بسياري از جامعه گرفته است.
« پاينده باد اول ماه مه، روز رزم مشترك كارگران جهان»
كانون مدافعان حقوق كارگر
اول ماه مه ۲۰۱۳ 